Rick Moorman Amsterdam winnaar Retail Excellence Award
Wie anders dan modeondernemer Rick Moorman kan met zo’n antwoord komen op de vraag of zijn totaal gerenoveerde herenmodezaak House of Men in de smaak valt? RTL Boulevard noemt Moormans zaak een ‘nieuw mannenwalhalla’ en andere media spreken van ‘een modezaak in de buitencategorie’.
Bron: In Retail
Misschien niet eens gek dus dat monden van verbazing open vallen bij binnenkomst in het ‘mannenwarenhuis’ in het Amsterdamse winkelcentrum Gelderlandplein.
“Zichtlijnen, alles gaat om de zichtlijnen”, zegt Moorman bij de entree. Moorman is niet het type dat wacht op een vraag en spreekt honderduit. Trots – “als een aap met zeven lullen” – vertelt hij over zijn concept en waarom de zichtlijnen zo bepalend zijn.
“Het menselijk brein krijgt 220.000 beelden per dag op zich afgevuurd”, begint Moorman. “In fracties van seconden nemen we beslissingen en dat corrigeert het brein niet meer”.
We gaan nu diep. Blijf hangen, de kern is nooit ver weg bij Moorman.
“Als je net na de lunch hebt getankt en je loopt de bezinepomp binnen om af te rekenen, dan zie je razendsnel dat bijvoorbeeld links de broodjes liggen, maar je zit vol, dus je wil daar niet zijn…”.
Hij laat een (zeldzame) stilte vallen. Dan: “Ik geloof niet meer in winkels waar je in één oogopslag kunt zien waar je niet wilt zijn”.
“Hierom heb ik de winkel zo ingericht dat je bij iedere stap die je zet iets anders ziet, een nieuwe zichtlijn hebt. Het is een ontdekkingsreis. Het brein moet een beetje verward worden, het mag niet beseffen: ‘ik wil hier niet zijn’… Door steeds andere zichtlijnen te creëren komt er een ander stofje vrij: nieuwsgierigheid”.
“Dus hebben wij een enorme wijnwand, een biljart, een barbier, een boom, een kooi….”. Hij krijgt een vragende blik. “Ik weet wat je denkt”, lacht Moorman, “maar ik heb kleding in de kooi hangen”.
Verbouwen was geen noodzaak, zijn zaak liep goed. “Maar ik loop graag voor de troepen uit. Veel retailers zoeken manieren om nieuwe klanten te trekken. Ik wilde mijn vaste klanten langer in de winkel hebben. Dan vergroot je ook het verkooppotentieel.”
Het was voor Moorman alleen even wachten op het juiste moment om zijn plannen uit te voeren. De renovatie van winkelcentrum Gelderlandplein en het vrijkomen van het pand van de buurman waren het zetje om de gok te nemen.
“Nou ja, gok”.
Hij vindt de ‘oude’ manier van retail bedrijven pas echt gokken. “Je koopt je handel in en moet maar afwachten wat er gebeurt. In het casino kan ik tenminste nog zelf bepalen of ik op rood of zwart inzet”.
Moorman houdt niet van gokken. Over alles in de winkel is nagedacht. Dat wordt duidelijk als tijdens het gesprek ineens zijn wijsvinger de lucht in priemt. “Luister”, zegt hij. We horen muziek. “Muziek is het moeilijkste van alles. Ik besefte dat tijdens een ontbijtje in een luxe Londens hotel. Zittend aan mijn espresso hoorde ik ‘Brotherhood of Man’ met ‘Save all your kisses for me’… ik hoop niet dat jij het kent en youtube het vooral niet… Mijn dag was verpest voordat hij begon”.
“Dat is het probleem met muziek: je kunt het nooit voor iedereen goed doen”.
Stilte was geen optie voor Moorman, hij schakelde een nachtprogrammeur van de radio in, “omdat je in de nacht niet weet waarom iemand naar de radio luistert. Kan iemand niet slapen? Rijdt iemand van zijn werk naar huis, komt iemand terug van het stappen? Iedereen zit in een andere sfeer te luisteren. Die man moest ik hebben, die kan muziek uitzoeken die niet aanstootgevend is en bij iedereen goed valt”.
Exemplarisch voor de gedetailleerde manier van werken is het computerprogramma dat hij samen met de nachtprogrammeur schreef, de laatste toon van ieder nummer is in de dezelfde toonsoort als het nummer dat volgt…”. Smooth, dat moet het zijn”.
Je zou bijna vergeten dat er ook nog kleding is. “Maar we hoeven echt niet te vertellen dat er pakken hangen. Dat weten ze zelf. Laat ze eerst maar lekker rondkijken. Dan tik ik die mondjes wel dicht”.
Bron: In Retail